Ja het is zover. Woensdag 19 maart mocht ik het onthaal zelf doen in de kleuterklas van juf Katrien. Bij het noteren van de aanwezigheden zorgde juf Katrien altijd voor een fijn motorische activiteit, zoals zij dat noemde. Ik had gekozen voor een ringwerpspel te doen. Daar was juf Katrien wel voor te vinden. Ze had dit zelfs in haar klas dus dat was gemakkelijk. En toen begon het ! Ik moest eerst en vooral de 20 heel enthousiaste - misschien wel overenthousiaste- kleuters tot kalmte kunnen bedaren om in de klas te gaan. Er waren er al veel die mij herkenden op de speelplaats en mij vragen kwamen stellen. Ja , kinderen zijn wel eerlijk daar mag je gerust in zijn. Ik kreeg van Marie terug een knuffel zoals bij mijn observatiestage. Ze was heel blij om mij nog eens te zien. En ik moet zeggen dat ik het ook wel een tof klasje vond hoor. Het onthaal op zich is goed verlopen. Ik heb heel veel tips gekregen van de juf ondanks ik eigenlijk niet verder zal doen in het kleuteronderwijs. Maar ik vond ze toch wel heel bruikbaar.
Vandaag 20 maart , dan was voor mij het moeilijkste aangebroken. Ik moest namelijk een volledige namiddag lesgeven in het 2de leerjaar. Het onderwerp was " onderweg". Ik had verschillende vervoermiddelen gezocht in onze vakantiefoto's, bijvoorbeeld een cruiseboot, een auto, een Amerikaanse schoolbus,.. . Dit alles had ik verwerkt in een Powerpoint-presentatie. De kinderen waren heel enthousiast. Wat vlug aan het licht kwam was dat ik toch wel te moeilijke woorden had gebruikt voor de kinderen. Kinderen van 8 jaar weten nog niet wat de NMBS is. Logisch natuurlijk. Maar daar sta je niet bij stil bij het opmaken van een lesvoorbereiding. De belangrijkste tip die ik kreeg van juf Claudine ( en ook van juf Katrien) was om mijn " taalgebruik" aan te passen aan de leeftijdscategorie. Een lesvoorbereiding maken op zich is niet zo moeilijk, maar dat omzetten naar de praktijk dat vond ik niet gemakkelijk. Zo vroeg ik aan de kinderen of ze nog vervoermiddelen kenden (die we nog niet hadden opgenoemd). Ik kreeg toen als antwoord van één van de kinderen " de ark van Noah". Ja, daar stond ik dan hé. Dat stond niet in mijn lesvoorbereiding! Welke reactie moet ik hierop geven? Het angstzweet brak mij uit. Ik heb toen het verhaal van de " ark van Noah" laten vertellen door andere kinderen en zo werd geconcludeerd door het kind zelf dat dit geen goed antwoord was. Ik kon toch moeilijk zeggen " neen , dat is niet goed" en dan verder gaan met de les? Hier steken de kinderen niets van op. Voor mij staat het lesgeven toch wel (bijna) synoniem met het 'iets bijleren' aan de kinderen.